Conflicten transformeren

Wij (in de westerse cultuur) zeggen: “de boom stierf”, en dat lijkt zinvol. Maar zou het mogelijk zijn om over deze gebeurtenis te spreken op een manier die erkent dat wat werkelijk gebeurt slechts een omzetting van materie is, in een andere vorm en naar andere toepassingen, waarbij zijn essentiële energie- of geest onverminderd is? Verder, stel je voor dat alles deelneemt aan deze constante transformatie. Of het nu een mug is die -in haar vierdaagse levensduur- na twee dagen in voedsel voor een kikker verandert of een klif die na een héél lange tijd een zandstrand wordt? Onze manier van spreken ontkoppelt segmenten van het transformatieproces, bevriest ze met etiketten als “boom”, bewondert ze zolang ze binnen dit etiket blijven, en klaagt dan over hun “dood” zodra ze overgaan in een andere vorm. In werkelijkheid is de enige dood het zelfstandig naamwoord dat we zelf hebben gecreëerd.”

Bron: “Returning to the teaching”, Rupert Ross (p.122). Het boek gaat over het rechtssysteem van de inheemse bevolking in Canada.

In onze maatschappij denken we dat een conflict zo snel mogelijk opgelost moet worden en dat het conflict verdwijnt wanneer de oplossing succesvol toegepast wordt. Je gaat van een statische toestand naar een andere statische toestand. Daarvoor gebruiken we de statische taal. Als we deze manier van omgaan met conflicten hanteren, blijven er vaak resten hangen. Deze borrelen op een gegeven moment weer op en maken duidelijk dat het conflict niet weg is.

Bijvoorbeeld in de kindertuin: een kind bijt het andere. Het gebeten kind schreeuwt en huilt. Een volwassene komt erbij en duid een schuldige en een slachtoffer aan. De schuldige moet zich verontschuldigen. Als de schuldige niet meewerkt wordt hij gestraft (er wordt hem met opzet pijn gedaan). Of de schuldige werkt wel mee en verontschuldigt zich. In beide gevallen hebben we een oplossing toegepast en gaan we ervan uit dat het conflict opgelost is. Gezien de schuldige nog altijd geen idee heeft welke behoefte hij probeerde te vervullen door iemand anders te bijten, zal hij geen andere strategie kunnen ontwikkelen om zijn behoefte alsnog te vervullen. De kans is groot dat hij uiteindelijk weer dezelfde strategie zal toepassen wat iedereen zal verbazen.

We kunnen een conflict ook bekijken als een vorm van energie. Energie verdwijnt nooit, ze verandert alleen maar. De verbinding helpt ons om de energie van een toestand naar een andere te brengen. We proberen niet iets te laten verdwijnen, maar we creëren door transformatie iets nieuws. In dit proces heeft alles zijn functie. Het conflict vertelt ons dat er een onevenwicht is. Door het transformatieproces brengen we weer evenwicht en hebben we de kans om te groeien en een strategie te vinden die de behoefte van iedereen vervult.

www.theschoolofempathy.org

*Een eon is een zeer lang tijdperk in de geologische tijdschaal